Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset? Prioris generis est docilitas, memoria; Huic ego, si negaret quicquam interesse ad beate vivendum quali uteretur victu, concederem, laudarem etiam; Quae fere omnia appellantur uno ingenii nomine, easque virtutes qui habent, ingeniosi vocantur. Princeps huius civitatis Phalereus Demetrius cum patria pulsus esset iniuria, ad Ptolomaeum se regem Alexandream contulit. In voluptate corporis-addam, si vis, animi, dum ea ipsa, ut vultis, sit e corpore-situm est vivere beate. Praeclare Laelius, et recte sofñw, illudque vere: O Publi, o gurges, Galloni! es homo miser, inquit. Duo Reges: constructio interrete. Sed est forma eius disciplinae, sicut fere ceterarum, triplex: una pars est naturae, disserendi altera, vivendi tertia. Si ista mala sunt, in quae potest incidere sapiens, sapientem esse non esse ad beate vivendum satis. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus;

Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus. Tria genera cupiditatum, naturales et necessariae, naturales et non necessariae, nec naturales nec necessariae. Quod etsi ingeniis magnis praediti quidam dicendi copiam sine ratione consequuntur, ars tamen est dux certior quam natura. Qui igitur convenit ab alia voluptate dicere naturam proficisci, in alia summum bonum ponere? Id et fieri posse et saepe esse factum et ad voluptates percipiendas maxime pertinere. Tum Quintus: Est plane, Piso, ut dicis, inquit. Quae in controversiam veniunt, de iis, si placet, disseramus. Scripta sane et multa et polita, sed nescio quo pacto auctoritatem oratio non habet.

Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore. Et nemo nimium beatus est; Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset? Quodsi ipsam honestatem undique pertectam atque absolutam. Uterque enim summo bono fruitur, id est voluptate. Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Quamvis enim depravatae non sint, pravae tamen esse possunt. Quibusnam praeteritis? Praetereo multos, in bis doctum hominem et suavem, Hieronymum, quem iam cur Peripateticum appellem nescio. Ego autem tibi, Piso, assentior usu hoc venire, ut acrius aliquanto et attentius de claris viris locorum admonitu cogitemus. Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis. Sic igitur in homine perfectio ista in eo potissimum, quod est optimum, id est in virtute, laudatur. Quibus rebus vita consentiens virtutibusque respondens recta et honesta et constans et naturae congruens existimari potest. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Ita, quem ad modum in senatu semper est aliquis, qui interpretem postulet, sic, isti nobis cum interprete audiendi sunt.